به زني كه بعد از چهار سال زندگي مشترك ، به مدت يك سال از پله هاي دادگاه بالا و پايين رفت و با دو وكيل كله گنده نتوانست شوهرش را به پرداخت مهريه كه حق قانوني اش بود محكوم كند و بعد از اينكه توسط شوهرش تهديد هم شد كه اگر توافقي جدا نشود بد بلايي سرش مي آورد ، چه مي توان گفت ؟
چه مي توان گفت وقتي ميان گريه و خنده خبر ميدهد كه بالاخره مهرش را حلال و جانش را آزاد كرد ؟ و دنبال كار مي گردد تا بتواند قرضهايي كه كرده براي هزينه دادگاه و وكيل را پرداخت كند و ديگر نمي تواند شهريه دانشگاهش را بدهد و مجبور است انصراف دهد از تحصيل ؟
چه بايد گفت به زني كه بهترين سالهاي زندگي اش را به پاي مردي گذاشت و هر بلايي بر سرش آورد خم به ابرو نياورد و تحمل كرد به اين اميد كه شوهرش با او نرم شود و چشم هرزه اش را از زنهاي ديگر بردارد و به او به چشم يك انسان نگاه كند نه كنيز و كلفت خانه اش ؟
خيلي متاسفم ! هيچ كاري نتوانستم برايش بكنم . تنها شاهد خرد شدن آرامش بودم.
نمي دانستم كه چه بايد بگويم تبريك يا تسليت ؟؟؟
منبع: وبلاگ ذهن خاکستری
Anahita Daneshvar 
شکوفه said
–
علی said
سئوال اول اینه که اصلا مهر برای چی به ایشون پرداخت میشد؟ مگه نمیگین زن و مرد مساوین؟ یا اینجا چون خانم «وظایف زناشویی» رو انجام میده باید بابتش مزد بگیره؟
babak said
تبریک باید گفت که آخرش از دست اون جونور خلاص شده
و تسلیت به خودش به خاطر جوانی و فرصت از دست رفته
و تسلیت به همه و همه به خاطر این همه بی عدالتی و در عین حال بی توجهی!
محمد said
سلام … تازه با شما آشنا شدم ولي وبلاگ خوبي هست . خيلي پربار تر از من مينويسيد به هر حال هر چي هست خوب است ! شما رو لينك كردم … گاهي هم به من سر بزنيد.
nahid said
salam
az ashenaei ba shoma khosh hal shodam.
beh in khanoum tabrik migam keh anghadr etemadeh beh nafs dasht keh az oun zendegiyeh jahanami khodesho khalas koneh.
bozorgtarin moshkeleh zanhayeh ma adameh etemadeh beh nafseh.
chon fekr mikonaan agar harfi bezanan digaran chi fekr mikonaan .
ta vaghti natounim harf bezanim va haghemouno begirim hich kasi na harfemounoo mifahmeh na behemoun hagh mideh.
hagh gereftanist hich kas hagh ro nemideh hameh hagh ro migiran.
movafagh bashi azizam.